ازدواج يک رابطه عاطفي . قراردادي . اجتماعي . حقوقي و اخلاقي است

برخي از افراد جوان پيش از آنکه يک حس هويت صحيح به دست آورده باشند ازدواج مي کنند . آنان اميد دارند که خود را در ازدواج بيابند . اما چنين ازوداج هايي به ندرت موفق خواهد شد . دير يا زود طرفين ازدواج احساس مي کنند که در اثر تعهدات خود به عنوان همسر يا پدر و مادر احاطه شده اند . آنان به زودي شکايت مي کنند که ديگران فرصتي براي پيشرفت به آنان نمي دهند . در واقع اولين مسئله اي که علاوه بر مسائل ياد شده بايد مد نظر قرارداد آمادگي فرد براي ازدواج است . اين آمادگي از نظر اجتماعي . اقتصادي و زيستي .

آمادگي رواني و ذهني مي باشد که افراد قبل از ازدواج بايستي به آن دست يابند . اين نکته قابل اشاره است که تا فردي به شناخت خود و ويژگي هاي خود نايل نشود نمي تواند ديگري را بشناسد و تا نتواند ديگري را بشناسد و درک کند . نمي تواند به رابطه اي ثابت و مداوم با ديگران دست پيدا کند بهر حال اولين گام در ازدواج آمادگي رواني است و در اين صورت است که ازدواج تجربه اي خاص در زندگي هر انسان اعم از مردو زن است که هيچ نوع رابطه اي نمي تواند جايگزين آن شود .

زن و مرد در پيوند زناشوئي صميميت و علاقه اي را تجربه مي کنند که در انواع ديگر روابط انساني يافت نمي شود . ازدواج تکميل کننده بخشي از وجود انسان است که بدون آن فرد به کمال مطلوب خويش دست نمي يابد . حداقل برآورده کردن نياز را مهم مي دانند که ازدواج آنها را برآورده مي کند .

1) برطرف کردن نيازهاي جسماني ( برآورده شدن نيازهاي جنسي )

2) برطرف کردن نيازهاي اجتماعي ( تاييد اجتماعي و پذيرش اجتماعي )

3) برطرف کننده نيازهاي رواني ( مسائل عاطفي و هيجاني )

برخي از روانشناسان اعتقاد دارند که زن يا مرد به تنهائي نمي تواند انسان کامل و باليده باشد و فقط ازدواج است که موجب کمال . رشد و باليدگي انسان مي شود.

آنها معتقد اند ازدواج مانند ساير فرايندهاي رشدي . گامي براي تکامل و تحول در انسان است و با ازدواج افراد مرحله ديگري از زندگي رشدي خود تجربه مي کنند . در همين خصوص برخي ديگر از دانشمندان اجتماعي اعتقاد دارند انسان سه تولد دارد :

اولين تولد انسان تولد زيستي است و هنگامي که فرد از مادر زائيده مي شود .

دومين تولد انسان پيدا کردن شغل است که در شکل گيري شخصيت و روند اجتماعي شدن او نقش مهمي دارد و سومين مرحله تولد انسان ازدواج است .

که به طور معمول بين زن و مرد بر قرار ميگردد .

بر اين اساس ازدواج نقش مهم و يگانه اي در تکامل و پختگي شخصيت انسان دارد . روانشناسان با پژوهش هاي مختلف متوجه شدند که ازدواج نقش مهمي در سلامت رواني فرد دارد . طي پژوهشي که در مورد بيماري ها و اختلالهاي رواني و ازدواج انجام شد . مشخص شد جواناني که اقدام به ازدواج کرده اند از سلامت رواني بهتري برخوردار هستند و کمتر افسرده مي شوند . همچنين در يک مطالعه 5 ساله بر روي زنان و مردان پس از کنترل وضعيت رواني اوليه . مشخص شد که سلامت رواني مجرد ها ( اعم از کساني که ازدواج نکرده . متارکه نموده و يا مطلقه هستند ) در مقايسه با افرادي که در اين مدت متاهل بوده اند نکاهش يافته است . همچنين اين افراد احساس شادماني کمتري داشتند . به نسبت افراد متاهل بيشتر سيگار يا مواد مخدر روي آورده بودند .در پؤوهشي که در ايالت متحده انجام شد مشخص گرديد که از ميان 80 هزار خودکشي انجام شده افراد مطلقه سه برابر بيشتر افراد مجرد اقدام به خودکشي مي کنند . افراد مجرد نسبت بالاتري از خودکشي را نسبت به افراد متاهل دارند . به طور کلي پژوهش هاي مختلف نشان داده است که ميزان رضايت از زندگي . اميد به زندگي . شادماني و انگيزه اجتماعي در افراد متاهلي که ازدواج موفقي داشته اند به مراتب بيشتر از افراد مجرد است .